فلاشر

سر اين زخم عزيز ،
در اين گنج كهن ،
لب اين خسته ز تن ،
باز خواهد شد ؟
من باشم و تو و يك دنيا رسوايي .

. . .

ديشب مجري برنامه 2030 جمله قشنگي گفت كه نمي دونم مال كيه :
واسه آدمايي كه از پرواز هيچي نمي دونن ، هر چي بلندتر پرواز كني
كوچيكتر مي شي .

. . .

يكي از بزرگترين بيزاري هاي من تو زندگي توضيح دادنه ، ولي به خاطر لطفي كه دوستاي معدودم اينجا به من داشتن مجبورم توضيح بدم كه :
حدودآ يك ماهه كه از دفتر كار من سرقت شده و يك مشت خرت وپرت و از جمله كامپيوتر عزيزم به سرقت رفته . علت دير به دير آپ كردنم هم همينه . كه البته با نااميد شدن از پيدا شدن سارق ، اميدوارم تا آخر هفته بتونم يكي ديگه دست و پا كنم . فقط ميمونه آدرسهاي داخل كامپيوتر قبلي كه سعي مي كنم با كمك خودنون دوباره پيداشون كنم .

روزه را با بوسه ات افطار كردم .

" من نمازم تو رو هر روز ديدنه "

من ، بارون ، پنجره ، . . .
چقدر جات خاليه .

...
سر به نماز ، لب به دعا
بوسه به خاك ، خاك به ناز
دل پر خون ، جان پر درد
قصه جان ، غصه دل
ترس سفر ، موج سكون
وهم عبور ، لرز شكست
يار به در ، سايه به بر
سايه تويي ، پاي منم
بند تويي ، درد منم
بنده پر درد منم
پاي به اين بند منم .
همهمه ها ، واهمه ها ...
هم سايه ها ، بي سايه ها
آسوده ها ، فرسوده ها
بيهوده ها .
حجم هجوم

عشوه مرگ ، حسرت برگ
تيغ و تبر ، نذر درخت
موج هراس ، اوج نياز
آه ... تبر ...
همهمه ها ... همهمه ها ... همهمه ها ...

كاشكي مي شد صداي يكي از ما ها
مي رسيدش به آسمون
عرش خداي مهربون
سلام خدا
كليد نداره خونتون ؟
راهي نداره آسمون ؟
منم ،
يكي از اون همه
بنده بي نام و نشون
زياد مزاحم نمي شم

فقط ،
مي خوام بپرسم از شما
يك دونه سيب رو چند حساب كردي با ما ؟

بدبختي وقتيه كه :
حس مردن داشته باشي ، رنج مردن رو تجربه كني ،
ولي هنوز زنده باشي .

تو منو ياد اون آدم كوچولويي مي اندازي كه روزي دو مرتبه
واسه خودش اسفند دود مي كنه .