فلاشر

" راه ده ای یار مرا "
.
.
.
تجسم کن
پس این حصار چوبین ، پشت این کهنه در همیشه بسته
به خاک افتاده ، دست بسته ، دل شکسته
تجسم کن مرا :

مست ، خالی ، خرد ، خسته .
حال اگر بیدل و بی دین خواهی

پرده در ، در بگشا .

فانوس اگر میخواستم
برای گذر بود ، نه یادآوری مکرر ظلمت .