فلاشر

وقتي از كسي دعوت ميكني كه به هر علتي چند لحظه كنار
دستت بشينه ، اگر ادم خوبي باشه عذاب وجدان ميگيره كه
نكنه جاي كس ديگري رو گرفته يا تنگ كرده . اگر هم ادم
خوبي نباشه فوري ميگه آخ جون يه صندلي خالي ، تا صاحبش
حواسش نيست بشينم .
اخه بابا جان اين صندلي اگر صاحب داشت كه به كس ديگري
تعارف نمي شد .
قبلا فكر مي كردم بعضي از ادمها اينجوري فكر ميكنند ولي نه
مثل اينكه همه همينطوري هستند .
چرا ؟
البته فكر ميكنم اين موضوع زياد بي ربط با قضاوت اين دو نفر نسبت
به هم نباشه .