2/17/2004

هميشه
تكيه بر ديوارهايي داشتم
كه به تلنگري فرو ريختند
هميشه
در هراس رفتن كساني بودم
كه هيچگاه كنار من نبودند
باد خويش ترين خويشان ما را
.با خود برد
.چه خوشباوريم ما

Comments:
امشب به رسم عاشقی یادی ز یاران میکنم
در غربتی تاریک و سرد از غم حکایت میکنم
.
.
امشب وجودم خسته است از سردی دلهای سرد
ایا تو هم در یاد من هستی در این شبهای درد؟
 
Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]





<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Subscribe to Posts [Atom]