فلاشر

براي سر كردن عمر همين بس است
تق تق تق
تنها صدا ، آشنا ترين صداي همه اين سالها
از پس ديوار مي آيد ، روزي دو بار و هر بار سه ضربه
نه نامش را مي دانم ونه نشاني از او در ذهن دارم
بي آنكه هيچگاه پاسخي به او داده باشم به حضورش خو گرفته ام
نه مي توانم به نبودنش فكر كنم و نه دلم مي خواهد كه نزديكتر بيايد
به فاصله مان هم خو گرفته ام
تق تق تق
روزي دو بار و هر بار سه ضربه
براي سر سالم به گور بردن همين بس است
…
حامي دانا ! و مصلحت انديش من مدام در گوش من زمزمه ميكند و من،
...
ترك هاي ديوار سلولم غير قابل انكارند
چتر توديگرمرا نخواهد پوشاند
اگه باورت نميشه لااقل بهش فكر كن .