فلاشر

..
به دریایی گرفتارم که موجش عالمی دارد
به دریا رفته میداند مصیبتهای طوفان را
..
 

..
با بال های مقوایی
بر اوج گرفتنم می بالم
اما این نخ
آه این نخ
روياي پرنده شدنم را
به زمين گره زده است
..
 

..
در سکوت و خلوت سحر
پنجره ای به روی پرنده باز می شود
و افق از بدایت تا نهایت
پرنده را به پرواز می خواند
آسمان و درخت بر او آغوش می گشایند
و باد
در گوشش
عاشقانه آهنگ رهایی زمزمه می کند
پرنده در حسرت پرواز
و پرواز در حسرت پرنده
ای کاش
پرنده در زندان عادت
زبان طبیعت را از یاد نبرده باشد
..