فلاشر

سايه هاي ترديد همه جا هستند
ديگر ارزش لحظه ها را
به اين سايه هاي هميشه نخواهم بخشيد.

آدم يه وقتا به يه نگاهي، يه صدايي، جايي، چيزي ميرسه كه بد جوري آرومه. بعد دلش هري ميريزه كه نكنه اين همونه، همونجاست، يعني پيداش كردم؟ اونوقت ميره تو خواب و خيال و رويا.
ولي حيف.
(اين جملات پشت شيشه اتوبوسها هم علي رغم ظاهرشون خيلي هم بي ربط نيستند ها)
گشتم نبود، نگرد نيست.